Creaties

Creaties

Parade van creatieve bijdragen

Mijn psychose: Er was geen uitweg. Toch vind ik haar mooi!
Jeanny Severijns

WOORDEN


Zoals een schilder zijn verf smijt op het linnen doek,
zo knutsel ik mijn teksten in elkaar.
Ik heb geen verftubes nodig, maar doosjes met woorden.
Deze liggen ergens in mijn hoofd gereed,
net zoals de artikelen in de supermarkt.

In gedachten rijd ik met mijn winkelwagentje langs de schappen.
Ik gris en graai en gooi alles op elkaar.
Vluchtig kijk ik naar de vele woorden die nog in de schappen liggen.
De woorden die ik schrijven wil, liggen als verpakt gereed.

Soms moeten ze nog gewogen worden.
Aan andere woorden zitten wat foutjes
en dat moet uiteraard gecorrigeerd worden.
En dan zijn er nog van die woorden die mensen graag willen horen,
of toevallig in de mode liggen.

Ik heb ze niet bedacht,
kijk maar in het Nederlands Woordenboek,
daar staan ze allemaal.
Als ik klaar ben met winkelen rijd ik naar de kassa.

Ik laat de woorden gaan door de molen van het taalgebiedje in mijn brein,
en rijg ze in de juiste volgorde aan elkaar.
Daarna duw ik ze één voor één met mijn pen op het papier.
Als ik er genoeg bij elkaar heb gezet,
is mijn gedichtje af en ben ik klaar met schrijven.

Maar dan, och lieve help, de vers geschreven woorden staren mij schrikwekkend
aan – vastgespijkerd tussen de interpunctie. 

Jeanny Severijns